Αρχείο
- Παρασκευή, 03 Απριλίου 2015
Του Αλέκου Χατζηκώστα (εκδότη της εφημερίδος "Η άλλη άποψη")
Ο πρώτος γύρος του αγώνα για την κατάκτηση της γνώσης, αλλά και για μια ?θέση στον ήλιο? της αυριανής επαγγελματικής πορείας για τους χιλιάδες μαθητές των Λυκείων έληξε με την ανάρτηση των βαθμολογιών τους. Για μια ακόμη φορά τα μεγάλα ΜΜΕ προσπάθησαν να πάνε τη συζήτηση στα αγαπημένα για αυτούς «μονοπάτια». Για τους «αριστούχους», για την «πτώση των βάσεων», για «την βάση του 10» κ.α Φυσικά έμειναν στη «σκιά» μια σειρά άλλοι παράμετροι που δίνουν την ουσία των πραγμάτων.
Ας δούμε ορισμένες πλευρές: Καταρχήν αυτή η ιστορία με τις βάσεις. Σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν το επίπεδο της παρεχόμενης μόρφωσης όπως και συνολικά το εξεταστικό σύστημα. Το κλειδί βρίσκεται στο βαθμό της δυσκολίας των θεμάτων που λειτουργεί ως «στρόφιγγα» που ρυθμίζει την είσοδο στα ΑΕΙ-ΤΕΙ μέσω της αυξομείωσης των βάσεων. Η συζήτηση για την «πτώση των βάσεων» πέρα από τ? άλλα κρύβει μια προσπάθεια στη σημερινή τραγική οικονομική-κοινωνική συγκυρία να δώσει μια αίσθηση «ελπίδας» στους γονείς και μαθητές, ότι τέλος πάντων οι «κόποι τους δεν πάνε χαμένοι». Φυσικά μέσω της συζήτησης για τις βάσεις υποβοηθούνται και οι προτιμήσεις δήλωσης στα μηχανογραφικά των υποψηφίων?
Η συζήτηση για τη βαθμολογία και τις βάσεις, δεν γίνεται με επιστημονικά κριτήρια. Δεν γίνεται για το επιστημονικό αντικείμενο κάθε σχόλης, με το τι επιστήμονες βγάζει, με το επίπεδο της κ.α Τα κριτήρια που μπαίνουν πλέον είναι αυτά της «προσφοράς και ζήτησης», δηλαδή το εάν τα συγκεκριμένα τμήματα μπορούν να προσφέρουν «επαγγελματική εξασφάλιση» ή τις αυταπάτες για κάτι τέτοιο. Ας θυμηθούμε άλλωστε τι έγινε τα προηγούμενα χρόνια με τις Παιδαγωγικές Σχολές. Φυσικά τα κριτήρια αυτά είναι ρευστά (του τι θα γίνει στα 4 χρόνια μετά είναι δύσκολο να προβλεφθεί), πολύ περισσότερο στην εποχή του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ?
Φυσικά θα πρέπει να απομυθοποιήσουμε όσους προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι το ορόσημο ζωής για τους νέους. Και αυτό γιατί ήδη χιλιάδες είναι οι νέοι που έχουν εγκαταλείψει ήδη το σχολείο χωρίς να δώσουν εξετάσεις, αναζητώντας την μόρφωση σε αμφίβολα «μεταλυκειακά ιδρύματα» ή βγαίνοντας στην παραγωγή. Το μήνυμα εξάλλου για το σκοτεινό μέλλον ΟΛΩΝ των νέων έδωσε το ίδιο το Υπουργείο με την κατάθεση για «διαβούλευση» του προσχεδίου για «τη Δια βίου Μάθηση», όπου βασικός πυρήνας είναι η διαρκής αναζήτηση «καταρτίσεων και δεξιοτήτων»-ανεξάρτητα από πτυχία- με στόχο την? «δια βίου εκμετάλ-λευση»!
Η μάχη για το δικαίωμα στη μόρφωση συνεχίζεται. Χρειάζεται όμως οι γονείς που «μάτωσαν οικονομικά» για να φτάσουν τα παιδιά τους μέχρι εδώ, οι ίδιοι οι νέοι που «θυσίασαν» τα καλύτερα τους μαθητικά χρόνια, να βγάλουν ορισμένα γενικότερα συμπεράσματα. Για την ουσία της ακολουθούμενης πολιτικής. Για όσους μετέτρεψαν το δικαίωμα στη δωρεάν εκπαίδευση σε ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Για όσους με ή χωρίς πτυχίο έχουν προετοιμάσει ένα δυσοίωνο επαγγελματικό μέλλον. Ήρθε η ώρα να πουν το μεγάλο ΟΧΙ σε ότι έχει κάνει «κουρέλια τα όνειρά τους». Η Παιδεία, συνολικά η χώρα χρειάζεται άλλη πορεία?
